Emr-i İlahi Şiiri - Kemal Tahir Özcan

Her zaman sakin olan, bu mahalle arası,
Şimdi karmakarışık, sebep cenaze yası.

Yüzü bitkin kadınlar, ağlıyor hıçkırarak,
Kalpleri harab etmiş, bu beklenmedik firak.

Yapışmış duvarlara, ölümün yaslı yüzü,
Belli olmuyor evin, ne gece ne gündüzü.

Yürüyen kafileyi, çığlıklar uğurluyor,
Mahalle camisinde, kalabalık duruyor.

İkindi namazını, kılanların her biri,
Bu defa mevta için, alıyor son tekbiri.

Mekanına gidiyor, omuzlarda taşınıp,
Ya Cennette gülerek, ya Cehennem de yanıp.