Empty Gez(eg)en Şiiri - Hüseyin Bülent O ...

Benimki akla sezâ bir yalnızlık
Konstantinopolis, Metropolis olalı
hiç görmedi böyle bir heder

Oturmuşum Tarabya'da
bir meydan büfesinin kenar mahallinde bir masaya
karşımda boş sandalye bana eşlik ediyor.

sonra yalnızlığımı sayıp hiçe, bir herifçioğlu;
yarım ağızla tutup sandalyeyi kulağından:
-boş mu? diyor.
cevap da beklemiyor bay tecâhül-i ârif.
alıp sandalyeyi ötelerde çoğalıyor.
küçülen bir istifham sanatı kalıyorum oracıkta
yahut kapalı istiâre, eğrelti yaşamımda.

biraz önce boş, şimdi bomboş bir gezegenim.
hiç keşif yapılmıyor.
beyaz atlı Amundsen'im, Marco Polo'm nerede?
Ruhumun Çubuk Ovası'nı hep Timurleng basıyor.

İsterim mezar taşımda yazılsın şu hitabe:

Zâir,
Burada çorak yerlere akan
içilmesi ve yüzülmesi sûret-i katiyyede yasak
nasipsiz ve müptezel bir ırmak yatıyor.