Yürüyorum bir gece ayaklarımı yakan asfaltta.
Yalnızlığımın çölünde suya sokuyorum ellerimi, öylece.
Ve başlıyorum senden geçen köprülerde biriken karları kazmaya…
Bazense Konstantinopolis treninde yuvarlanıp gidiyorum gönlümce.
Sesini her duyduğumdaysa sevgilim,
Yangınlarımı dağın en tepesinde kargaların bağırmalarıyla tertipliyorum.
Parmaklarının gölgelerini görüyorum kirpiklerimde,
Yüz yıl oldu yüzünü görmeyeli,
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Devamını Oku
belini sarmayalı,
gözünün içinde durmayalı,
aklının aydınlığına sorular sormayalı,
dokunmayalı sıcaklığına karnının.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta