Empatik Hüzün Şiiri - Tamer Arabacı

Beni senden mahrum ediyorsun ya!
Gözünden bakmak istiyorum,
Anlamaya seni.
Gecesine sis çöken şehrin
Gizemli adamları gibi.
Yaşanmış bitmiş ömürlerin
Ebedi ikametgahında dikili
Mezar taşları.
Benim gözlerim yaşlı
Nasıl bakarsam bakayım
Gördüğüm bir zavallı.

Diyorsun ya! Silerim.
Elbet silersin.
Su misali hislerin
Bulunduğu mekanın
Yaşadığı zamanın
Hacmi kadar seversin.

Diyorsun ya! Ben bilirim.
Tabi bilirsin.
Ben öleceğim cahilliğimle.
Alnıma yazılı
Gereksiz sevgimle
Taşa toprağa karışacağım.
Ama nasıl sevmeliydim
Ya da sevmemeliydim
Asla öğrenemeyeceğim.

Seni benden ediyorsun ya!
Seven taraf olarak suçlu illa ben miyim?
Ya da bir ihtimal!
Kahreden olasılık!
Hayatındaki sabit bir obje.
Olsa da olur olmasa da… gibilerinden
Umursamazlığın
Kılıcı boynumda aşkı şah damarım.
Bildiğini sanmıyorum
Söylediğim şarkıları,
Ve beklediğim baharları.
Oysa öyle yokum ki gözünde
Bilmem hangi yerin dibine gömeyim bu hiçliği!

Yazdıklarım bana kalacak anlaşılan.
Bir karşılığı yok sevilenin hesabında.
Diyorsun ya! Bir kişi sadece…
“Adam gibi adam” görüp sevdiğin.
Çıtayı yükseltirken
İçinde değildim belli ki aklından geçenlerin.
Olsun varsın,
Sevdim seni.
Benim gerçeğim de bu!
Hayat yolculuğunda bir gönül hanıydın nefeslendiğim.
Elbet hesabı öder bir gün
Bu diyardan da çekip giderim.

10.02.2017