Empati Şiiri - Kemal Bölükbaşı

ilahi takdirat, mart aylarında...
Kanlarım kaynıyor duramıyorum.
Köşe bucak kuytu dolaylarında,
Ben neden böyleyim, soramıyorum.

Kışlar geçti bahar ucu göründü,
Her bir hücrem aşkla nara büründü,
Dam-duvar'da gurur yere süründü,
Arıyor dengimi, bulamıyorum.

Feryat figan ettim olmadı duyan,
Nerdesin ey zalim, nerdesin uyan!
Bu muydu aylarca gördüğün rüyan,
Mutluluğa hayal, kuramıyorum.

Çatı-baca gezdim bak temizlendim,
Kuytuda beklerken korktum gizlendim,
Meraklı gözlerle ben çok izlendim,
Sevda hedefimi, vuramıyorum.

Eskiden ne güzel sakindi şehir,
Coşkuyla akardı çağlayan nehir,
Hava zehir oldu, toprak su zehir,
Senden bile geçtim, aramıyorum.

Hasılı yaşamak zorlaştı dünden,
Ne şanım olsaydı ne nasip ünden,
Yarimi bulsaydım hemen bugünden,
Nerdedir kim bilir, varamıyorum.

Aşık Kemal sanma aklın yitirdi,
Şu damdaki kedi ilham getirdi,
Konuşmadı amma beni bitirdi,
Yaralar derindir, saramıyorum.

03.MART.2016/Kahramanmaraş.