Empati Şiiri - Nevzat Bayramoğlu Hürdemi

“En iyi arkadaşlarınız hayvanlardır.
Ne soru sorarlar ne de kusur, kabahat bulurlar”
George Elliot

EMPATİ

Kirli ve sırnaşık bir sokak kedisinin
Kısık gözlerinin ardından baktın mı hiç
Kiminde boş duran
Kiminde koşturan siluete?

‘Hav’lamaya mecali bile yokken
Kalçasında tekme izi, ayağında raptiye
Hüzünlü bir yüzün içindeki
Mat ve ıslak gözlerin ötesinden
Süzebildin mi insanları?

Vurulmuş böğründen
Kar üstünde, kan içinde can çekişen
biraz sonra derisi yüzülecek
acı içinde ölecek
Bir tilkinin yakaran gözleri olabildin mi?

Bir çift kürdan üstünde biblo misali duran
Titrek ve kırık kanatlı
Minicik yalnız bir kuşun
Bilyeleşmiş puslu gözlerinin
Suskunluğuyla bağırabildin mi?

İki yanında kazma, kürek-tırmık, çapa
ve boynunda şaklayan sopa
kaderi bellemiş olanları
Sesiz, topal ama dik bir eşeğin
Kırpışan gözleri...

Sana gerçekten ‘kurban’ olacak
Ve ömrü bu yolda son bulacak
Çekerek mezalim bir ömrün ıstırabını
Ama yine de hiç bozmadan adabını
Koparılan bir başın yarıya çekilmiş göz kapakları
Arasında olabildin mi?

Kuş, balık, börtü böcek
Gün gelecek hepsi ölecek
Sen kendini yok ederken insanoğlu
Dünya senden daha çok şey kaybedecek

Hazır insanken!
Başarırsan benzemeyi masum bir hayvana
Vahşi bir yaratıkken yahut
‘Adam’a öykünmeyi becerebilirsen eğer…
İşte o zaman, ey insanoğlu insan!
Yaşamaya, yeryüzü yaşamaya değer.

Hürdemi Nevzat Bayramoğlu – 1 Mart 2013