Empati Şiiri - Oya Erişmiş

Tamda şu anda sevinmek ayıp, mutlu olmak utancım oluyor,
Tamda şu anda baharı müjdeleyen güneş, bir yerlerde dinmeyen bir ağıtı uyandırıyor
Şu güzelim manzaranın sebebi dağlar, kim bilir hangi diyarda yaşama geçit vermeyen ecel oluyor
Binlerce sesin uğultusundan bir ses çınlıyor kulağımda
Bir ananın Mehmetçiğine feryadı içimi dağlıyor

Tamda şu anda yediğim lokma boğazımda duruyor,
İçtiğim suda boğuluyor, tokluğumdan utanıyorum
Bir yerlerdeki açlığın krampları sancıyor midemde
Bir lokma ekmeğin hülyasından uyanamayanların nefesinde tükeniyorum

Tamda şu anda çocuğuma sarılmak içimi burkuyor
Çaresizliğiyle eceli buyur eden ananın duasını duyuyorum
Masum gözlerle ölümden bir haber gülümseyen yavrunun
Havaya karışıyor yaşam mücadelesi
Soluyorum…