Âbı- hayat diye bâde verdiler
İçtim yudum yudum asit Emmoğlu.
Âşık oldum makaraya sardılar
İnsanlar ne kadar basit Emmoğlu
Sanki yüreğimde ocak yanıyor
Bilmeyenler beni deli sanıyor
Kimi kıskanıyor, kimi kınıyor
Herkeste bir başka kasıt Emmoğlu.
Şiir harmanında görmedim hasat
Rûhum divanedir, ilhamım kesat
Kimi gıpta eder, kimisi fesat
Sanırlar bu adam mesut Emmoğlu.
Âşığın yüreği meydan cengidir
Akan kanlar Kızılırmak dengidir
Oysa bir küçücük sevda rengidir
Yıllardır sunduğum kesit Emmoğlu.
Bir tebessüm aldı beni götürdü
Şiir oldu başköşeye oturdu
Şairlik başıma neler getirdi
Anladım bu âlem fâsit Emmoğlu.
Celâli’m sevdâma verdiğim değer
Gönlümde sönmeyen ateşmiş meğer
Hak dururken küfrü översem eğer
O gün son suyumu ısıt Emmoğlu.
18 Ağustos 2012 Sivas
Celalettin TokmakKayıt Tarihi : 18.8.2012 03:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!