Emmoğlu Sen de Git Şiiri - Nebi Ünler

EMMOĞLU SEN DE GİT

Birazdan
Sende, sende gideceksin,
Çıkıverecek yuvasından
Karanlığı gecenin,
Suskunluğu hecenin…
Acı acı güleceksin
Kıskacında bir bilmecenin
Yalnızlığın Şamanları
Kurşun dökecekler başın üstünde
Çaresizce yutkunacaksın
Tek başına, yapayalnız emmoğlu

Boğacaklar
Boğulacaksın duygularında
Boncuk boncuk terlerken
Kalakalacaksın kuytuların kuytularında
Kim bilir kimler sefere çıkacak
Seferden dönecekler uzak limanlara
Senin yüreğinde gece ve yalnızlık
Demirler ancak…
Rakı yok, şarap yok ve sen ayıkken
Şu yalnızlık denen meret daha bir alçak.
Kaçamazsın, kurtulamazsın, uyuyamazsın
Çok sefilsin, çok rezilsin be emmoğlu.

Kırkikindi Yağmurlarımı ki
Bu yağan bilmiyorum.
Yoksa gözlerimin lav pınarımı ki
Bu akan, üşeniyor, silmiyorum
Yılgın Yağmur’un yalnızlığı öyle ağır ki
İstikamet Mavera ya desem de
Vadem gelmeden bir türlü ölemiyorum
Sen git kafana göre takıl,
Bana boş ver, ben alıştım emmoğlu

Emmoğlu sende git
Bir yalnızlık bir ben bir de hiçlik
Ve… Hiç bitmeyecek benim yalnızlığım emmoğlu.

Dedeoğlu Aşiyan, 03.03.19 – 23.57 Y.Y.