Emmoğlu Şiiri - Mustafa Deniz

Seneler geldi geçti her senesi bir asır
Canım yandı kavruldu yüreğim tuttu nasır
Gurbet el bana zindan ben zindanda bir esir
Kollarımda kelepçe salanım yok emmoğlu

Gurbet ele salmasın Yüce Mevla’m kulunu
Soldurdu zalim gurbet yanağımın alını
Özlem ile bekledim memleketin yolunu
Gözüm yollarda kaldı gelenim yok emmoğlu

Kimsesiz bir garibim ne anam var ne babam
Ne arayan ne soran sahip olmaz akrabam
Hasta düştüm kaç kere beyhude benim çabam
Bir gün olsun kapımı çalanım yok emmoğlu

Hastalık baş üstüne kaderime razıyım
Ölsem dahi of demem ben babamın kızıyım
Benim derdim dert değil hangisini yazayım
Derdim dağlardan ulu bilenim yok emmoğlu

Üstesinden gelirim desteğim olsa eğer
Oysa can bildiklerim vermedi bana değer
Babam aklıma geldi ağlamışım ben meğer
Gözyaşım sele döndü silenim yok emmoğlu

Daha genç yaşımdayım harap oldu içerim
Kucağın açan olsa bu diyardan geçerim
Kolum kanadım kırık söyle nasıl uçarım
Bir çift kanat isterim olanım yok emmoğlu

Her gün ayrı ızdırap ölürüm için, için
Her gün ölmekten ise ecelim gelmez niçin
Muhannet emim oğlu dua et benim için
Ölüp de kurtulayım yalanım yok emmoğlu

Mustafa Deniz