Emmime Mektup Şiiri - Vedat Yılmaz

R. Mithat Yılmaz’a…
Şu cihanı onca mazlumun ahı
Yakar dedim amma yakmadı emmi
Temelinden çarpık yapının damı
Çöker dedim amma çökmedi emmi

Babadan mı miras bunca dert bize
Taşımaz, yüklesem iki öküze
Yokuşlardan sonra yolumuz düze
Çıkar dedim amma çıkmadı emmi

Serde bin bir soru muhtaç çözüme
Her bir cevap düşman sanki özüme
Yıllar sonra belki talih yüzüme
Bakar dedim amma bakmadı emmi

Bir volkan sinemde bilmez dur durak
Mızrağa ne gerek, oka ne gerek
Kaç kez hançer yedi sevdadan yürek
Bıkar dedim amma bıkmadı emmi

Sordum, soruşturdum en son durağı
Topladım ne varsa; tası, tarağı…
Hayat deryasına ömür ırmağı
Akar dedim amma akmadı emmi

Elazığ / 2024