Emmi Şiiri - Nevzat Hayal

Eli para gördü, sildi maziyi,
Verdiğin selamı almıyor dürzü,
İnsanın mayası bozuksa EMMI,
Tanımaz ne seni, nede kimseyi.

Yaylası değişti metropol sanki,
Ekmeği geliyor şehirden simdi,
Tandırın dumanı, isi yok EMMI,
Komşuluk değişti, şehirde gibi.

Şehirde yaşamak, cenkteymiş gibi,
Her taraf gangster, çetedir simdi,
Memleket Teksas’a döneli EMMI,
Vatandasın kelle koltukta simdi.

Sinir tanımıyor eğlence simdi,
Kimi tabak atar, kimi göbeği,
Tuzu kuru tabi bunların EMMI,
Unuttular edep, hayâ, töreyi.

Kız ile erkeği ayırmak şimdi,
Meşakkatli iş evlenmek akdi
Ezo gelin sanıp, yanılma EMMI,
Her taraf plastik estetik simdi.

Haramin binası, gökdelen simdi,
Dayısı olanlar döndü köşeyi,
Yoksulluk, yolsuzluk diz boyu EMMI,
İktidar değişse; çark değişmedi.

Sermaye yeşile, ala bezendi,
Subayı sen boş ver, köfteci yedi,
Damgalandı millet, fişlendi EMMI,
Memleket zulüm gördü, böyle görmedi.

Koyunu kurt yese, suç Ömer’indi,
Otuz bin can verdik suçlu kim idi,
Afyonlunun derdi, türbandır EMMI,
Vatan elden gitse, düşmanı belli.

Okuyan kızları, dışlarlar simdi,
Sürgüne gönderiyor Morisson Sülü,
Sütçü imam gerek bunlara EMMI,
Fransızı geçti, bizdeki dürzü.

Huzur, refahi istemez simdi,
Mutlu azinliktir sürerler keyfi,
Kaymağını yerler ülkenin EMMI,
Taşralı baştaysa, ister darbeyi.

Kültür yozlaşması sardı ülkeyi,
Şehidin, gazinin sızlar kemiği,
Bu gemi batarda giderse EMMI,
Hem sen boğulursun hem de cümlesi.
23.06.2006
NEVZAT HAYAL