Emmi Şiiri - Ramazan Özerli

EMMİ
47 Yıl oldu gitti köyümden çıkıp gideli.
Unutur oldum oyun yerlerimi emmi.
Gurbet elde bayramda boyun bükeli.
Kime giderim diye düşünüyorum emmi.

Bayram namazı sonu bakarım sağ sola.
Sonra tek başıma düşerim asfalt yola.
Selam verseler de ateş korlar bu yola.
Yollar da tek başıma giderim emmi.

Hayal ederdim köyümdeki bayramı.
Düşünerek geçirirdim uzakta gecemi.
Dönüp yurduma hizmet düşüncemi.
Hepsini yok eylediler taman emmi.

Köyümüze ortaokul yaptırsak deyince.
Tanıdık akrabalar hep karşı çıkınca.
Ne zarar görecektiniz biz köye gelince.
El birliği ile köyümden soğuttunuz emmi.

Kocaman dağlar dar geldi sağlığınıza.
Söyleyin dünyadan ne aldınız yanınıza.
Bizler gurbette gelemiyoruz ölünüze.
Cenazenize uzak kalıyoruz be emmi.

Üç dönüm yer ekince doydunuz mu.?
Huzuru bularak rahatça öldünüz mü?
Gençler köye uzak olunca güldünüz mü?
O topraklar ürün vermez oldu be emmi.

Her kesim hizmeti ayağına isterken.
Sizler gelen hizmeti elinizle iterken.
Elin adamı gezegenler de gezerken.
Sizler insanda umudu sildiniz emmi.

Sizlerde haklısınız, buraya gelmesinler.
Birbirlerine dar günde destek olmasınlar.
Hısım akraba gidip köye dönmesinler.
Belki de gidenleri hiç istemediniz emmi.

Eller hısım akrabasını hep kayırıyor.
Nerede makam varsa oraya yerli yor.
Bizimkiler insanın çenedini ayırıyor.
Hısımlardan korkar oldum be emmi.

Ramazan Özerli emmi dayıdan uzakda.
Neler gördü geçirdi kurulu tuzakda.
Acı soğan kuru ekmekle idare azıkda.
Dünyadan geldi gidiyor düşün emmi.
Ramazan Özerli-14 Ocak 2018