Emmi! Şiiri - Necati Yıldız

EMMİ Taş getirip kurmuştu evini,
Güzel yere yapmış’tı yerini,
Devamlı tutuyordu belini,
Bu kadardı nasibin emmi.

Otuz sene İstanbul da çalıştı,
Türlü insanlarla yarıştı,
Onun istediği hep barıştı,
Bu kadardı nasibin emmi.

İncitmezdi asla birini,
Severdi köyündeki evini,
Gezerdi bütün çıldır elini,
Bu kadardı nasibin emmi.

Altın gibi kalbi vardı,
Adam sever insandı,
Bütün köyünü sevip sayardı,
Bu kadardı nasibin emmi.

Vedalaşıp yola çıkacaktı,
Zalim felek kalbini çarptı,
Toplaştı köylüler emmiye baktı,
Bu kadardı nasibin emmi.

Yazan yeğenin Necati
Cennette buluşuruz belki
Kalbimizde yaşıyorsun sanki.