Emmi Şiiri - Muammer Yalçın

Diktiğin selviler solmuş kuruyor
Kalksanda kabrinden bir baksan emmi
Yaptığın evdeki çamlar çürüyor
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi

Köydeki evinin sıvası dökük
Penceresi düşmüş kapısı sökük
Camları kırılmış ışığı sönük
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi

Çürümüş vurduğun tahta taraba
Kuş uçmaz kervanda geçmez haraba
Benzemiş anılar dönmüş turaba
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi

Çatlamış duvarın temel oyukta
Az geliyor diremeçler dayakta
Sen yoksunya zor dururlar ayakta
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi

Emmi köyde evin inanki Mahsun
Çoluk çocuk aile etfrattan yoksun
Şimdi ocağını kim gelip yaksın
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi.

Yalçınımı acılara bürüdü
Omuzumdan tutu verdi sürüdü
Sanki dağlar üzerime yürüdü
Kalksan da kabrinden bir baksan emmi