*** Emmi *** Şiiri - Necip Küçük

Şansınız gelmemiş ben Afşar dan gittim gideli
Hal katır sormaz olmuş eş dost bumu? bedeli
Rahatlık yüzü görmeden yazacak Mevlam eceli
Bilirim oğul kız kızan derde derman olmadı emmi

Çiftçi bakkal kahvecinin yıkıldı evi yandı bağrı
Düşüne düşüne bedeni sarmıştı ince bir ağrı
Artık takat kalmadı elde bir şey yok gayri
Birkaç yıl daha kimsenin yüzü gülmez emmi

Ahh dayı yeğenin ekmek için gurbete sürünmüş
Köyde yaşanacak mal mı? hal mı? kalmış emmi
Ekin Buğday para etmemiş elde kalmış çürümüş.
Sağlam evin kalmıştı onu da deprem yıkmış emmi

İki bin beş yılından beri acıları kimse bilmedi
Hasta dede ebe herkes ağladı yüzü gülmedi
Ağları büyükleri TOKİ yi kızdırdık yola gelmedi
Naptınız diye biri gelip de kapını çalmadı emmi

Sormadım belle bilirim köyde dedikodu çok
Dayı emmi komşu aç gezermiş kimin karnı tok
Bilmezler ki garip emmi hasta hiç kimsesi yok
Bağrım yandı ciğerim delindi vallah sorma emmi

Bu yıl çıkamadık dut dedeye duyurmadık köylüye
Birkaç inek koyun veremedik Rabbimize hediye
Üzüldük sevinemedik bunda da hayır vardır diye
Allah’a hayır kabul duasını yapamadık emmi

Bu deli divane Necip bu hale durmadan ağlar
Hep geçmişi arar nerde o hal hatırlı olan çağlar
Doğanın kanunu bu ne yapsın dağlar bağlar
Napalım son yıllar istediğimiz gibi olmadı emmi

Necip KÜÇÜK (01 Aralık 2009)