Emlik Kuzu Şiiri - Cahit Konut

Bahar gelmiş, kuzulamış,
Anaç koyun meler gider.
İkisinden biri kalmış,
Yavrusunu yalar gider.

(Aman)
Emlik kuzu *(da) meler gider,
(Hele)
Dağı, taşı(da) deler gider.

Teberik* kalmış kuzusu,
Ardında dağ, önünde su.
Çakallar da kurmuş pusu,
Saçlarını yolar gider.

(Aman)
Emlik kuzu*(da) meler gider,
(Hele)
Dağı, taşı(da) deler gider.

Ovada otları seçer,
Çayları yüzerek geçer.
Eğilir suyundan içer,
Yünlerini salar gider.
(Aman)
Emlik kuzu*(da) meler gider,
(Hele)
Dağı, taşı(da) deler gider.

Tuz taşında, yalar tuzu,
Görünce koşuşur, yozu.
Derdi çoktur, gülmez yüzü,
Gözlerini siler gider.

(Aman)
Emlik kuzu*(da) meler gider,
(Hele)
Dağı, taşı(da) deler gider.

KARAC’OZAN; kuzu gibi,
Mera gibi, yazı gibi.
Palıt* gibi, mazı gibi,
Boz toprağa dalar gider.

(Aman)
Emlik kuzu(da) meler gider,
(Hele)
Dağı, taşı(da) deler gider.

10 Mayıs 2013 GÖLBAŞI

*teberik: Yadigâr, armağan, hediye.(Anasının teberiği)
*emlik kuzu: Emen kuzu. Sütten kesilmemiş.
*palıt: Pelit. Meşe ağacının tohumu.