Bakmak
Binlerce yıldıza bir defada,
Herbirinde ayrı bir hayatı canlandırabilmeyi
Olağan saymak
Bakmak
Bir küçük sehpa,
Dört bir yandan asılmış hayata.
Üzerinde bir sayfa, hiddetle karalanmış.
Cümleler yorgun yaralı,
Üç nokta...
Dert mi bu anlatılmayan?
Belki yokum, bir hiçimdir.
Umarsız bir hayatın telaşla yürüyen gölgesiyim.
Dünya hergün uzak, çabam hergün savaşta
Bir yandan karanlık yoklar kapıyı;
Ben daha da romantik takılırım kendime
Tekliğim kalbimde,
Gecenin bu saatinde seni uyandırdım, affedersin
Radyolarda şiir söylüyor,
Duvar saati de..
Tutamadım kendimi,
Gene düştüm.
Bir kursun beni ıskalamaya devam ediyor.
Garip...
Son kez öldügüm gün dogacak sevgim yüreginde
Ve ilk kez kabul gören yürekte
Bensiz kalacaksın
sakın üzülme
garip...
Boş bu, sevdan boş, bunu bil.
Beraber çırpındığımız bu yürek, bizi taşımaz.
Sonunda loş bir odada ağarırı saçlarım,
Kan güllerine döner herşey.
Akar akar ömür, mecnunun gözyaşlarında.
Geriye kalan bir çizgileri iki yüzlü sevdanın
Birşeyler Yapasım Geliyor
Sen uyurken,
Sayfalarca yazasım geliyor seni,
Silmeden, beklemeden,
Tonlarca cümle uydurasım geliyor.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!