Emirtelakki Şiiri - Yıldırım Kırlılar

İnsan niçin ölür yaşamak isterken dolu dizgin
hayatı eyyam güder yaşamak isteyen
niçin nedamet duyar geçmişinden
ben pişman değilim
hiç bir zamanda olmadım
kainatın düşük yaptığı ölü doğan topraklarda
bir ışık bir su bir gül aradım
ben hiç ölüme inanmadım
alışmadım da gidişlere
her gidenin ardından bir gelen vardı
kapılar bir kapanıyor bir açılıyordu
geleni not aldım
gideni saymadım
ben hiç gelene ağladığım kadar
gidene ağlamadım
rahme düşen her fidan
bana benzer mi
ben ona benzer mesela
mesela bir kız çocuğu
doğar doğurur
ben doğuramam
ama yaşarım umudunu
yaşamak güzel şey
hatta en güzeli
iki kişiyi yaşamak
bende seni
ben seni sevdiğime hiç pişman olmadım
nasıl olabilirdim ki
bana aşkı doğurdun
nazlı nazlı
elleri minik minik
gözleri hareli
mukaddes bir gül endamı
dokuz ay karnında doyurdun
sen bana sevdamı doğurdun
ben sevdanın babasıyım
bundan güzel ne olabilir
ben her çarpan yüreğin atasıyım
ben
hiç
ölmeyeceğim
sevdalar babasız kalmayacak
sen beni hep yaşatacaksın
yastığın hiç boş kalmayacak
ben hep yanınızda olacağım
büyüt bebeğimizi
koynunda büyüt
insan niçin ölür yaşamak isterken delicesine
ben hep yaşamak istedim
elimde değil sevgilim
emir telakki diyelim
07.07.2017