İçine çekiliyoruz hayatın,
Zerre zerre kayboluyoruz ,
Kendimizi arıyoruz boşluklarda ,
Tutunamıyor,kopuyoruz yavaş yavaş,
Siyah bir çizgi çektim ,
Hayatın üstüne.
Sinirliyim ve canım yanıyor, geçen günlere
Havanın açılmasını, kalbimin sıkışmamasını diliyorum artık.
Gözlerimi kapatıp bildiğim yoldan yürümeyi.
Yaşamayı en çok da mutlu olmayı istiyorum ,
Gözleri kapalı bir kör,
Koklasaydı bu pis insanları ,
Gözleri olmadığı için şükreder miydi tanrıya ?
Adımlarımı kaybettim boş meydanların kalabalıklıklarında,
Nereye attıysam adımımı nefret ettim varlığıma,
Gözlerimi açmak istiyorum artık tanrım,
Gün yüzü görmese çocuklar üzülür mü sevinir mi ölüm?
Kan kusan ben miyim yoksa ruhumda ki küçük öksüz mü ?
Gözlerini ve ağzını bağla umudun çocuklarda ölürken gülümsesin.
Gözlerim sulandı usulca ,
Toprak kokan bir çicek gibi ,
Solgun ama ayakta ,
Bir rüzgar esse yıkılacağım biliyorum ,
Çicek koptu .
Ben yıkıldım .
Hızlı adımlarla giderken hayatta,
Bir dakika erken bir dakika geç ,
Erteleyebilir miyiz ölümü ?
Fark eder mi ya da ,
Yaşlar saçımın tellerini götürürken,
Ne faydası var yaşam ve ölümün ,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!