Ben bir İstanbul gibiyim, gamdan bir şahne kurmuşum,
Şehr-i bî-vefâ misâli, mihnetle dolup durmuşum.
Diyar-ı derdim her yanım, dumanla kaplı, puslu,
Gönül evim harâbe, kalbim isli ve paslı.
Ne bir sâdâ, ne bir el var uzanır bana,
Nazarım yaşla dolup bakar her yâna.
Ne bir yoldaş, ne bir dost var fehmeder hâlim,
Yüreğim bir deryâ, perîşan ve bî-çâre.
Yalnızlık bir buhran, bitmez bu ebedî,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!