Emire Şiiri - Eda Salan

Emire, henüz yirmi ikisinde genç bir ceylan
Bir ah gibi düşerken damlalar lebinden dökülür iki tutam söz
Öylesine mahmur öylesine aşikar
Usul usul bacalardan tüter duman
Bir çingene kızı gülümser ayağı çıplak
Emire, henüz yirmi ikisinde düşmüş vatan derdine
Hainlik nedir bilmez hele ki vatana
Yumruğu havada sesi titrek
Yaşlarla dönmüş sevda yoluna
Emire, kimsesizliğin kimsesi
Gözü kara saçı kara bahtı kara
Nasıl da devleşiyor zulmü duyunca
Kolu kanadı kırık, derdi tek besbelli
Kanat geriyor Uzak Doğu´dan Yakın Asya´ya
Emire, sesi soluğu gür Alevi kızı
Saçının her buklesi ayrı mırıldanır
Kapkara gecede süzülüyor haki paltosuyla
Kalemi sert kağıdı vefasız
Emire, baharında dökülmüş çınar yaprağı

Emire, az bilinen bir köy türküsü
Halkın toplumcu şiiri
Kenan´ın devrimci Günsel´i