Emirdağ Şiiri - Abdil Göktekin

Özlemim sana Emirdağ
Kışın boşalırsın yazın dolar
Pınar başında kuzun var
Özlemim sana Emirdağ.

Karlı dağında kurdun kuşun
Hay avında boşa çaldım kurşun
Kıyamam cana aldım hevesim
Özlemim sana Emirdağ.

Harman yeri sürülmüş sap yok
Köyler boş, çocuk yok top yok
Nerde eski turşular küp yok
Özlemim sana Emirdağ.

Dede, ebe, komşu göç etmiş
Gurbet ayırıp bizi hiç etmiş
Selam saldım yâre iç çekmiş
Özlemim sana Emirdağ.

Kuyuların taş toprak dolmuş
Gavur bağın yoz yaprak olmuş
Çerkez’in taşta kısrak vurulmuş
Özlemim sana Emirdağ.

Gelin dostlar verelim el ele
Yediveren dikelim Adaçal’a
Devşirip kokusun serelim çula
Özlemim sana Emirdağ.

Ana deyince kalem ağlar
Baba nasihatine ciğerim sızlar
Zirvemde Emir Dedem var
Özlemim sana Emirdağ.

Bacı gardaş eş evlat sırdaş
Vatan din ümmet yoldaş
İstikamet ahiret helâlleş
Özlemim sana Emirdağ.

Abdil'im gide gele gurbete
Sargı tutmaz bakın hele cerahate
Ezelden yüklenmiş çile sineme
Özlemim sana Emirdağ.