Tanımamıyorum eskiden beri gördüğüm yüzleri!
Yabancılaşmış insanlar .
Uzun süre görmediğimden mi?
Yoksa olgunlaşmış vücutların sadece bendenleri değişmedi mi?
Büyüdüğümü hissediyorum...
Roman gibi insanlardık aslında,
Ama herkes sadece arka kapağımıza bakıyordu.
Bilmiyorlardı içimizdekileri,
Bilmiyorlardı içimizden geçenleri,
Okusalar seveceklerdi aslında,
Uzundu kelimeler anlam veremiyorlardı bir bakıma ,
Yağmurlu bir gündeyim.
Gözlerimden akıyor damlaları,
Taşkınlar seller olmaz ama ,
İçimde hissediyorum ben o ilkbaharı.
Yangın var bugün memlekette!
Ben karanlık sokaklarda yürürken,
Seni sana bakarken parlayan gözlerimin ışığında sevdim.
Boyumdan büyük hayaller kurarken ,
Tutunmaya çalıştığım bir dal parcasında sevdim.
Tutunamadım,düştüm çok canım yandı ama yine de sevdim.
Yarın daha güzel bir gün olacak umuduyla uyuruz ya hani ,
Tekrar tekrar Umutla ...
Kendimizi kandırıyoruz aslında !
Bugün de dünün yarını değil miydi?
Peki ya ne değişti ..?
En çok yağmurlu günleri seviyorum,
İlaç gibi geliyor bana mis gibi toprak kokusu.
Yağmuru son damlasına kadar yaşamak istiyorum ,
Sırılsıklam olsam bile vazgeçmiyorum .
En çok yağmurlu günleri seviyorum,
Yapılan hatalar bir yapboz gibidir,
Doğrular yanlışlarla öğrenilir,
Dört yanlış bir doğruyu birleştirir,
Ne kadar doğru olsanda,insan oğlu seni yaptığın yanlışınla bilir.
Ayıplanırsın ilk hatanda,
Yasamak artık zor gelıyor.
Ben ölmek istıyorum,
Belki de o kadar kötü değildir.
Ölümü de tatmak istiyorum.
Ölmekten korkanları anlamıyorum .
Eskisi kadar yanmıyor artık içim.
Bazen de soruyorum kendime pişmanmıyım?
Azalttım hatta sigarayı!
Çekmiyorum eskisi kadar içime dumanını,
Kelepçe vurulmuş düşüncelerim serbes kaldı.
Düşünmüyor değilim,fakat azaldı artık duygularım.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!