Doğdu, yaşıyor...
Kara kara düşünme çocuk
Ne oldu, baban mı öldü yoksa
Bacadan tüten hüzün
Sizin evden mi
anan sobada gençliğini mi yakıyor yoksa
Üzülme gençliğine
Bir çıkmaza girmiş ne yapacağımı şaşırmış
Çaresiz bir şekilde bekler gibiyim.
Bedenim yorgun, ruhum yorgun, beynim yorgun
Yinede Ufak tefek yaşam belirtileri görür gibiyim.
Yaşam boyu bir felaketin geleceği günü bekler,
Kendimi Amansız umutlarla avutur gibiyim.
Sonu olmayan hikayelerin, bilinmezliğe giden zavallı karakteri
Evet sen
Tiksinme olan olmayan anılardan
En güzelidir anılarla mutsuz olmak
Bir suflörün fısıltıları gibi tırmalar kulaklarını
Hatırlatır sana sonsuz mutsuzluğu
Tekrarlanır anılarımız
Kaçacak bir yer ararım gözlerinde
Terler ellerim yaklaştığında ellerine
Sana gelince düşüncelerim
Ruhum değişir
Nefesim yetmez bana
Arıyorum gecelerin sessizliğinde ve gündüzlerin kalabalığında varlığımı.
Karanlığın ve aydınlığın bilinmezliğinde iyice kaybediyorum varlığımı.
Gecelerin karanlığı gündüzlerin ise aydınlığıydı hayatın varlığı.
Ben ne zaman kaybettim ne zamandır arıyorum varlığımı.
O mu beni bıraktı yoksa ben mi terk ettim varlığımı.
Anladım sonunda terk edilsem de terk etsem de tüm suç bende.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!