hayallerimi uçurtmamla beraber kaybettim
uçurtmanın ipinde kayboldu tüm hayeller
avucumdan öylesine gitti işte
bir daha çocuk olur muyum?
Mümkün mü? ağlamak benim icin
unuttum ağlamayı yıllardır
Bu dünya kadim adamların kadem bastığı yer değil,
artık yuvarlak mavi gezegen,
gereğinden çok grileşti; cennetten kovulan günahkarların mekanı.
Palstik bir gezegen yarattılar tepeden tırnağa bedenden ruha kadar.
Poşet evreni koca metropollerin çöplüklerinde
ve caddelerinde büyüyen fiber kablolarla küçültülen
devleri yel değirmeni görenin vay haline,
küçüktür artık eşyanın nazarında
vay haline eldeki çocuğu öldürenin
bilmek için bilebileceklerini unutanın
büyükken küçüktü, küçükken büyük
olanla yok, olmayanla vardı.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!