Gece çöküp yıldızlar parıldadığında,
Geçmişin hüznü içinde kıpırdadığında,
Seni saran bir rüzgar estir kalbinde.
Bir rüzgar ki umuttan güç alır.
Geride ne üzüntü, ne de sıkıntı bırakır.
Sonsuz bir kalbin en derinlerinde,
Uçsuz bucaksız evrenin şekillendiği yerde,
İlkin bir kıvılcım yaratıldı ki
Kimileri ışık der buna, kimileri aşk.
Bir sıcaklık yayıldı bedenlere,
Bir akşam aniden karanlık çökünce,
Dışarda sağnağın uğultusu, şimşek ve fırtına...
İçimdeki yalnızlığı dinledim sessizce.
Beni terketmeyen tek şey o gece,
Aralıksız ismini anışım oldu yüreğimde.
Kalemim elimde, kağıdım temiz.
Kelimeler dökülmüyor.
Yine aynı gece...
Yine aynı boşluk hissi...
Sen gülümsüyorsun yanıbaşımda.
Dün olduğu gibi...
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!