Emir Kipi ve Mutlak Olasılık!

Nerede olur, ne zaman olur bilemem.
Duy sesimi... Duyarsın!
Çok uzakta söylenen bir hasret türküsünde,
Yanı başında yanan bir sigaranın külünde...
Belki bir bayram arifesinde belki bir bayramın ta kendisinde...
Duy sesimi...
Duyarsın, kederlerin uhdesinde!
Cılız bir mum ışığında bir sigara yakıp dalınca uzaklara,
Cama vurunca yansıman, göz göze gelince karanlıkla…
Kirpiğinin ucundan yanağına süzülen gözyaşında…
Duy… Duyarsın!
Turuncuya çalan gecenin matem renginde,
Derin bir nefes çekip sigarandan…
Gördüğünün en uzak yıldızda duy… Duyarsın!
En mutsuz anında, en güçsüz en yalnız vaktinde…
Masada duran boş kadehe son kez bakıp; son hatırla.
Bilmem hangi yılın karlı bir Şubat sabahında,
Duy… Duyarsın sesimi pencerende donan, kar tanesinde!
Bir kitabın belki elli beşinci, belki on bir, belki otuzuncu sayfasında…
Yarım kalmış bir cümleye denk gelince yarım kalmış cümlelerin…
Duy... Duyarsın sesimi; feryadımın derin sessizliğine!
Kendinden kendine gittiğin ömrünün en uzun en meşakkatli yolunda,
En suskun halinde ve en sakinliğinde kör karanlığın….
Çok uzaktan geçen, kapkara bir trenin karanlığı yaran sesinde…
Duy… Duyarsın!
Her Eylül bitiminde, kuruyup dökülen yapraklarda duy beni…
Her Kasım’da, kararsız saatlerde, karanlık şafaklarda duy beni…
Bir Pazar kahvaltısında bir akşam yemeğinde,
Dertlerinle baş başa kaldığın masalarda duy… Duyarsın!
Gelir oturur hayalim yanı başına, dinler dertlerini,
Biz biliriz müşterek felaketlerin acısının az olduğunu…
Hayalimin göz yaşları ıslatınca sağ omuzunu…
Duy… Duyarsın!
Yanındayım duy…
Yanımdasın duy…
Bitmedi bitmeyecek sevdan, gelmedi gelmeyecek vuslatın!
Ecel gelip pusu kurunca ardına, ömür kapımın…
Son nefesimde sesim çıkmasa da ölürken,
Gözümdeki son damla yaşta… son beş çizgide duy!
Duyarsın!