Kasvetli bir kış akşamı
sonu olmayan karanlık kızgın bulutlar
tokat atarcasına yanaklarıma vuran yağmur damlaları
her tokatta aklıma gelen bir fotoğraf var
Sanki gülüyor, gözlerimin içine bakarak bana selam veriyor
Gözlerimden akan yaşları engeller bir bent
Sensizken bir umut kalmaz bende
Özgürlüğü aramaya çıkmış bir bende
Sözcüklerim sığmaz bir kaç bente
Gizlice mutlu bir düşe dalarken
Derinden bir çığlık kopar kaderden
Kahpe kader bırak beni benimle
Karamsar düşünce koşma peşimden
Karanlık, hayale zincir vururken
Cefakeş bedenim kıvrılırken sensiz
Fecr vakti gelmiş ruhumdan habersiz
Ne bu güneş ruhumu aydınlatır nede umut
İhtimaller dahi oldukça isteksiz
Dört duvar arasında kalmış gibiyim
Sanki bana meydan okuyorsun Ankara!
Güzel olan tek bir yanın yok
Beni neden bırakmıyorsun Ankara?
Ne kışın güzel ne yazın
İçimdeki her zerre titrerken bunu görmemek ne ayıp
Sadece görmek istediklerini görmek nasıl bir kaçış?
Ruhum açık denizlerde kayboldu tek yön mehtaba açılan gözlerin
Duvarlar örmüş sınırlar belirliyorsun çok acı
Ne bende bu duvarları aşacak güç var ne sende yıkabilecek cesaret
Öyle bir niyetinde yok zaten en iyisi durayım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!