Bir anda pişman olmadım,
Yıllar sürdü cesaretimi beklemek.
Çünkü ancak kabahat kadar büyüktür cesaret.
Ve gereklidir,erdemlice özür dilemek.
Sevgisine hakarettir yaptığım bilirim.
Sessizleşiyor etraf,
Kim var elimi tutacak?
Ayna bir taraf,ben bir taraf,
Bir tek ayna mı,bana böyle bakacak?
Elimde çocukluğumdan bir fotoğraf,
Ben hicbir şeyim
Gülüş bir şey, ağlayış
Susmak desen değilim
Suskunluk,kulaktaki çınlayış...
Ben hiçbir şeyim
Bir kum saatine sığmasına rağmen,
"Henüz kalan var." dedi vaktimden.
Saymaya başladı göğün incilerini,
Sayarken son saniyeleri ömründen.
Güler gibi oldu içinden.
Seher vakti gönderdiler hasata,
Karnı aç,bir başına,
Adaletsiz devranın hatrına,
Ey derviş,ben hiç gülmüş müyem?
Mezarın üzerinde bir çift zakkum,
Karşıma öyle bir çık ki güzel kadın,
Zihnimde ne geçmiş kalsın ne de gelecek.
Bana bak ki başkasına âmâ olayım,
Tam gecenin böylesinde,uykuya olduğum gibi.
Nefesin öyle bir dolsun ki yanmış ciğerime,
Dört katlı bir apartman çatısı
Kiremit, oturmaktayım
Akşamüstü ufak bir rüzgar
Saçlarım sallanmakta, bir darağacı gibi
Ayaklarımın altındaki bütün bu karmaşa
İlham terk ediyor beni.
Ağzı var ama dilsiz bu bedeni.
Ey garibin gözyaşı!
Dönecek misin bana geri?
Bu kalem,bu ele geldi.
Ölümü bekliyorum sessizce.
Kendi benliğimde,
Bir raf arası toz olup,
Esmeyi istiyorum.
Üstüme beyaz bir çarşaf,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!