Hak dostu, ALLAH kulu;
Doğrusun sen, eminsin sen.
Yüzünde var hakkın nuru,
Örneksin sen, eminsin sen.
Herkes sana güveniyor;
Seni arayıp soruyor.
Yollar hep sana varıyor,
Örneksin sen, eminsin sen.
Sana emin adı verilmiş;
Kerametlerin görülmüş.
Taşlar ikiye bölünmüş,
Örneksin sen, eminsin sen.
Biz aciz kullar nideriz;
Sana müracat ederiz.
Hangi yüzle biz gideriz,
Örneksin sen, eminsin sen.
İbrahim der işte böyle halimiz;
Ahirette tutulur mu bilmem dilimiz.
Şefaatine muhtacız peygamberimiz,
Örneksin sen eminsin sen.
Kayıt Tarihi : 24.6.2016 14:40:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim Çiçek](https://www.antoloji.com/i/siir/2016/06/24/eminsin-sen.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!