Her gece sabaha kadar;
Sen, ben ve Eminönündeki güvercinler.
Artakalan buğday taneleriyle dertleşirken,
Geceler boyu ağlayan dalgalar.
Yorgun düşerlerdi, şebnem damlacıklarının yanına.
Ve her sabah;
Uykulu martıların kanatlarında,
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
