Eminönü Şiiri - Arif Mercan

Bir vapur yanaşıyor Eminönündeki iskeleye
Martılar ona çığlıklarıyla eşlik ediyor
Günün ilk ışıklarıyla insanlar doluşuyor
Yol kenarında satıcılar bağırışıp duruyor

Bir vapur yanaşıyor Eminönündeki iskeleye
Caminin avlusunda güvercinler
Galata köprüsündeki emektar kahvede bekleyenler
Buharları yükseliyor bardaklardan, çay içenler

Bir vapur yanaşıyor Eminönündeki iskeleye
Bugün biraz daha yorgun sanki
Yol kenarındaki gecenin yorgunluğunu atan taksiler
Bir ihtiyar oturmuş, sessizce seyrediyor denizi

Bir vapur yanaşıyor Eminönündeki iskeleye
Bu yanaşacak son vapurdu herhalde
Bak bir gün daha akşam oldu böylece
Hüzün çöreklenir artık yorgun ve seferi gönüllere

Bu son vapurdu, yanaştı Eminönündeki iskeleye
Tüm ışıklar yanıyor artık Galata köprüsünde
Herkeste bir koşuşturma
Bak yine yalnız o ihtiyar iskelede, Eminönünde

Bu son vapurdu, yanaştı Eminönündeki iskeleye
Saat geç olmuş, diğerlerinden farksız bir gece
Denizin şırıltısı, dalgaların sesi var iskelede
Bir ihtiyar oturuyor yalnızlığıyla başbaşa, Eminönünde

Bir ihtiyar oturuyor karanlıkta Eminönündeki iskelede
Gözleri yumuk, yüzüne bir tebessüm takınmış
Sabahın ilk ışıkları vuruyor o bitkin yüzüne
Uyanmak istermiydi bilmiyorum
Bir sabah daha, sabah ezanıyla Eminönünde...