Eminis Şiiri - Levent Topludal

Sen varken Yozgat’a kış mı gelir hiç?
Isıtır gözlerin hemen Eminis.
Kuzuya mutluluk düş mü gelir hiç?
Saçların kumral bir çimen Eminis.

Musluğu açmadan bardak dolmuyor,
Hayallerde gülün rengi solmuyor.
Yollarda keyfinden kaza olmuyor,
Görünce fırlıyor dümen Eminis.

Elimde elinin izi beklermiş;
Abant ormanları gezi beklermiş;
Sandalı, küreği bizi beklermiş;
Kucağını açmış liman Eminis.

Bütün sahilleri kumlatmalıyız,
Seven kulakları çınlatmalıyız,
Bu güzel günleri anlatmalıyız,
Acaba yazsak mı roman Eminis?

Anne kucağında bir şirin çocuk;
Küçücük, fıçıcık, içi dolu turşucuk;
Beraber yiyelim mamma, agucuk;
Daha parmağını emen Eminis.

Çamaşırlarını pasaklı tutma;
Makinayla yıka, kendin kurutma.
Yozgat’a gidince beni unutma,
Bayramlarda ara aman Eminis.

Yarın buralardan yola çıkarım;
Elveda der, ellerini sıkarım;
Ayrılırken melul melul bakarım;
Bilirsin ayrılık yaman Eminis.
8 Eylül 2005