Eminenin Çilesi Şiiri - Ramazan Kocapinar

Ben mi? ... Benim yaşım elli
Hayal meyal hatırlıyorum o günkü düğünü
Bu kafa beden ne yapsınki neler gördü geçirdi
Düğün dernek koca çimenlik harman yeri
Tahta döşeli oturak, üstü dal yaprak
Bir korunak sığınak sanki
tam üç takım meytar üç davul
Üç gırnata yani klarnet
Birde bizim yöreye özgü üç ayrı köçek
Zurna bulunmaz pek bizim düğünlerde
Bazen keman olur bazende
Darbuka denen dömbüldek

Üç gün sürdü enver ağabeyle
Emine ablanın düğünü
Tam gece yarılarına kadar davul gümlemesi
Ve köceklerin şıkır şıkır şıngırdayan sil sesi
Bizde uyku durak yok meraklı gözlerle
Neler oluyor deyip algılayabilme düşüncesi
Bir yanda kursakta kalan hevesi belkide lmrenti
Dillere destan iken o düğünün ardından
Enver ağabeyin ekmek teknesi madene dönüşü
Ve bir bir kaç yıl sonrası günler geçiyor
Zaman ilerliyor ömür tükeniyor
-----------

Ayakta… Kömür ayağında çalışırdı kendisi
> derken olan oldu
Çırak salihten kulakları yırtarcasına bir feryad duyuldu
Enveeeeerrrr….Abiiiiiiiiii…. Olan oldu
Ne sarmayı atabildi…. Nede gamayı vurabildi
Bu kadar çabukmu olmalıydı herşey
Vede bu kadar erken evet bu kadar çabuk du vede erken

Işte çok geçmeden… gecikmeden
Enver ağabeyin ölümü
Bir maden kazası aşırı kanamalı
Teneke ile kaplanmıştı tabutla ceset arası
Aslında olur olmaz yakalamasa şu ölüm
Hayatın tadını çıkarmanın tam sırası
Bir kız bıraktı geride enver ağabey
Bir oğul’ la ve birde dul…! ! !
----------

Acı haberi alan emine ablanın
Halini bir daha düşünmek istemiyorum
Tepeye yöneldi Yönlendi Karşı orman üstüne
Çoookkk.... Uzaklara Gitti Gözleri
Olhoruya… Olhoru yaylasına
Sonra Kozcağız musausta terzileri süzdü
Sadallardan yön değiştirdi muharremşah
basat helvacılara yöneldi…
Gözler süzüm süzümdü
Ateş ona düşmüştü
Çoğu dost onunla yerinirken
Düşman bıyık altından gülmüştü be
Alelen gülmüş gülüşmüştü
Onlar hiç ölmeyecek çoluk çocuğu
Malı mülkü asla terk etmeyeceklerdi
Ulan bir kere de aklınız yatsın artık be
Biz çobanız mülkün bekçiyiz artık sadece
Avluya dayandı uzaklara takıldı kaldı gözü
Her yanı sardı hüznü
Ne edecekti iki küçük sübyanla kime gidecekti
Yok o bakar bu bakar boşversene sen
Bunların her biri içi boş kof avuntular
Kolaymı sanırsın sen köylük yerde
Namus iffetinle yaşamayı
------------

Zaman yetmişli yılların başı yokluklar zamanı
Yağ çay şeker gaz bir efkar bassa sigara dahi yok
Yok yok yok… Yok beyim yok
Böyle zamanlar geçirdi bu ülke
2015 le 2016 sı gibi
Herşey elinin altında değil
Yolların asfalt değil
Dolapta çay şeker hazır değil
Elektrik yok gaz da yok
Lambayı yakmak gazyağı bulmak
Hiç birşey mümkün vede müsait değil
Yok cep telefonuymuş
Yok ileti atarmış hadi ordan sende
---------

Siz bu yokluklar dünyasında
Şeref onurunuzla iki evlat yetiştireceksiniz
Sosyal hayata süreceksiniz hemde köyde
Ama başardı emine abla dik durmak
Adam gibi kadın olmak zorundaydı
Çok badereler atlattı altında kalmadı
Bugün doğu güneydoğuda kadın ne yaşıyorsa
O bunları yöresi yurdu batı karadenizde
Hemde iliklerine kadar yaşadı
Yok büyüklerin aile içi tutumu
Örf adet ad altında kadına
çoğu zorluğun reva görülüşü
Antep urfa mardin maraş değil burası
Batı zonguldak çaycumanın tam ortası
Peki bugün fazla değişen birşey varmı
Yok benim gözlemlediğim kadarıyla
---------

Biz çok şeyler kaybettik
> ve > diye!
Gençliğimizi yitirdik bunların avuntu olgusuyla
Emine abla da yitirdi aynı söylemle
Bunlar hepimiz için gecerliydi
Yok kol kırılacak yen içinde kalacaktı
Erkek hegemonyası herşeyi bastıracak
Kelimelerin tükendiği yerde
Sövmeye yeltenecek
Aklınca adamlığını konuşturacaktı
Velhasıl toplum olarak
Kötü fiille iyi murada erilmeyeceğini
Anlamaz vede anlamadı
Erkeğin diğer bireyler üstündeki oteritesini
Kusura bakmayın kimse kimseye
Bu bir ata erkilliktir diye yutturmaya kalkmasın
-------------

Aslında bunların herbirini teker teker aşmıştı emine abla
Oğlu kızı evlendi torunlar asker bile oldu döndü geldi

Emine abla şimdilerde müzmin bir
Hayat sürmekte huzur içinde belkide
Kendisi tahminen çoktan atmışın üzerindedir şimdi
Allah uzun ömürler versin her daim kendisine
Bizim kalemimizden sizlerin kalplerine
Yeni bir Hikayemiz kısa öykümüzde
Birlikte Oluncaya değin
Kendinize iyi bakın...Hoşçakalın
Herşeyin gönlünüzce olması
Ümidi dileği vede temennisiyle
Hepinize uzaklardan sevgilerle...Sevgiyle
24 Aralık 2015 – Perşembe 20:10
NRW / Almanya = Ramazan Kocapınar