Emine Usta Şiirleri - Şair Emine Usta

Affet anne;
Sana istediğin evlat olamadım
Olamadım mutluluk çiçeğin, açamadım
Kader düştü peşimize, kaçamadım
Affet anne, affet beni;
Koşamadım senin kollarına kucağımda çiçeklerle

Ey benim yalnızlığım!
Mum ışıklarında yaşıyorum seni
Kalemlerimle döküyorum sayfalara
Kâğıtlar dolduruyorum
Ve sen beni hep yarım bırakıyorsun
Tutmuyorsun ellerimden

Yıllar önce senden aldığım
Son mektubun geçti elime
Yeni gelmiş gibi satır satır okudum
Okudum sevgimizden bahsedişini
Dostluğumuza verdiğin önemi okudum
Okudum seninle olan paylaşımlarımızı

Sevgi yaşamaktır
Bazende uçmak
Koşmaktır, sımsıcak kollara
Kavuşmaktır özlem dolu
İlmek ilmek nakıştır sevgi
Gönüllere dökülen

Soldurma gül yüzünü
Sözlerin hüzün ve keder anlatmasın
Soru tükenmez umutlara
Yüreğinde sevgin çoğalsın
Söyle mutluluk şarkılarının bitmezini
Efkârın bulut gibi dağılsın

Her sayfasında başka bir dünya gizli
Her an benim yanımda
En sadık dostum arkadaşım
Gül kokulu kitabım.
Kimi zaman hüzünlerimi paylaşır,
Kimi zaman içinde kendimi bulurum

Uzanmışım yatağıma bu gece de
Sönmüş bütün evlerin ışıkları
Odam karanlık hiç olmadığı kadar
Uyumaya çalıştığım bu saatlerin koynunda
Sanki zincire vurulmuşum.
Savaşım gecelerle, kendimle

Seni çok seviyorum.
En güzel duygularım hep sana akar
Nasıl anlatırım bimem ki bu sevgiyi?
İncimsin, çiçeğimsin, bir tanemsin
Çileli hayatıma neşemşin
Olmasanda her an yanımda

Kapatmazdım kalbimi güzellilere,
Seni seviyorum diyebilseydin.
Dönmezdi bu gnlüm dikenliklere,
Seni seviyorum diyebilseydin.

Ellerim böyle bomboş olmazdı,

Güz bakışlım;
Eylül yağmış saçlarına
Umutlarına yağmış hüzün
Sonbahar mı oluyorsun?
Eylül koşuyor,
Eylül yaşıyorsun sen...