Emine Sönmez Şiirleri - Şair Emine Sönmez

NE HALDEYİM

Kar mi yağdı canım, sesin buz gibi,
Sözlerin sitemli, değil naz gibi,
Gelip de bir daha aramaz gibi,
Şüpheye mi düştüm, yanılmış miyim.

O BENİM İŞTE

Hazan bahçesinde solmuş menekşe,
Görürsen hatırla, o benim işte.
Kuru bir dal gibi attın ateşe,
Yangını görürsen, o benim işte.

ÖLDÜRÜYORSUN BENİ

Seni araya - araya, dizimde ser kalmadı,
Seni gözleye - gözleye, gözümde fer kalmadı,
Ne bir selam gönderiyor, ne kendin geliyorsun,
Anladım ki bu dünyâ' da vefalı yar kalmadı.

MECNUN'A DÖNENEKADAR

Bayram ilan ettim geldiğin günü,
Aşkına düşeli yedim vurgunu,
Senle alevlenen gönül yangını,
Sürmeli, Mecnun'a dönenekadar.

KADIN SEVERSE

Geniştir yüreği dünyâlar sığar,
Yağmur olur, kuru toprağa yağar,
Bin kere öldürsen, yeniden doğar,
Her derde devadır, kadın severse.

KALEM YAZIYOR

Sahibi var benim gönül bahçemin,
Ne güneşe, ne de aya benziyor.
Ulaşamıyorum, çok derinlerde,
Gölde yüzen bir sunaya benziyor.

KANDİLLER YAKTIRIRSIN

Ümidi kestim senden, arama sorma beni,
Sevmeyeceksen söyle, nafile yorma beni,
Biliyorsun kandırır, bir yarım elma beni,
Mutluluğu çok görüp, uzaktan baktırırsın,

KARDEŞİM

Sevda çiçekleri dermeden gittin,
Dünyada murada ermeden gittin,
Henüz gençliğine doymadan gittin,
Bize mi darılıp gittin kardeşim?

SAAT 01 30

Saat 01 30, hep böyle kalsın e mi,
Demirledi kalbimde seni getiren gemi,
Sesini duyduğum an yendim kederi - gamı,
Dünya bir yana dursun, sen kalbimde dur yeter.

ÖZLERİM

Gökten yıldız yağsa benim başıma,
Sevgi dolu gözlerini özlerim.
Nehir taşıp bağlansa göz yaşıma,
Senden başkasını görmez gözlerim.