Ne desem,ne söylesem bilmem ki,
İfadeyi ararken tarzı kaybettim.
İnsanlar yalnız,kafalar bomboş,
Lezzeti ararken hazzı kaybettim.
Karanlıkta bir ışık,ışıkta hız aradım,
Bir göründü,bir kayboldu hülyam,
Koyduğum yerlerde bulamıyorum.
Yürekte bir sızı ki buram buram,
Sensiz hayal bile kuramıyorum.
Göklere açılan sevda kapını
Neden kaçıyor gözlerin benden
Karanlığa ferman yazdıran gölgen
Ey kederi böyle aşkla bürünen,
Söyle bana; senin derdin,benim derdim.
Hangi hüzün dokundu kalbin teline
Hasretini deste deste gül yapar,
Rüzgarlara kanat takar gelirim.
Yüreğimde dermanı yok yare var,
Şifayı Lokman’a satar gelirim.
Sana hiç kırılmam, hiç darılmam,
Baba şefkat pınarı,hanenin direğidir,
Evinin bereketi,nizamın süreğidir.
Bazen nefesi yeter bazen de tok bir sesi,
Ailesi içindir hep hayat gailesi.
Bir sevdanın tutsağıyım ben gülüm,
Zincirden zincire vurdu aşk beni.
Mecnunum,Leyla’nın oldum tutkunu,
Kum gibi çöllere sürdü aşk beni.
Bir güzel ki gedasıyım bir ömür,
Ben bilmem,ben görmem deme,
İnsan başına gelmez mi olur?
Alemin derdine 'bana ne'deme
Say geldi başa say geldi başa.
Bir dünya telaşı aşmış boyunu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!