Bir kitapçı dükkanın önünden geçtim
Elime bir roman aldım sonra bıraktım
Anımsamak istemedim anımsadım
Tek arkadaşım onlardı neden sonra bıraktım..
Ben en çok yeşili yakıştırmıştım
Kara kaşına yalnız kalışına
Umudumun yok oluşuna
Biten bir sevdanın susuşuna
Ben en çok yeşili yakıştırmıştım
Ben en çok seni sevmiştim
Hiç bir şeyin hayalini kuramıyorum
Ne öznesi var cümlelerin ne yüklemi
Dolaylı tümleç le anlattım kendimi
Olumsuz cümleler çıktı karşıma
Söyle ne anlam yüklemeliyim daha
Hani desem sana yanlış yaptım
Sen sevmesen de beni
Seni getirir bana rüyalar alemi
Yine sarılırım sana yine severim düşlerde..
Giderken ardıma bakardım göz ucuyla
Kimse bilmesin baktığımı sen bile
Utanırım çocuklar gibi..
İçimi çekerdim uzaklaştıkça
Hep yanında kalmak isterdim
Hiç gitmemek uzak olsan da benden
Eskisi gibi değil her şey
Ne sen ne de ben
Seni bilmem ama ben
Sensiz gülemiyorum
Nefes almak bile istemezdim sensiz
Aynı gökyüzünü paylaşıyoruz seninle
Güzellik ne işime yarardı sen olmayınca
Gülüşlerin ne anlamı var ellerimi tutmayınca
Gelsem ne olacak gitsem ne olacak
Saklarsın kendini bu ceza kime
Aşk varken bu öfken niye
Tanımamışsın sen beni
Yaşamak gibi bir niyeti yoktu şiirlerin
Hepsi sustu ben giderken senden
Yazmadın beni eskisi gibi
Durdurdun bu aşkı durak bilmezken..
Aşk seni sevmişti zaten sen susarken...
Sorma kaç zaman geçti bana
Kırgın kalbimi kırpıp kırpıp
Gözyaşlarıyla yıldız yaptığımı sorma
Yüreğime sevmemeyi öğrettim.
Ama yine başa sardı bu sevda.
Yine geldi! kapımda git desemde
Sevmeyeceğini bile bile seni sevdim
Bir çiçek gibi kokladım bu sevdayı
Uçurumdu her yanım bu sevdaya o kadar alışmıştım ki
Hiçbir şey umrumda
değildi nedense hissetmiştim o gün.. bu sevda benden vazgeçecekti yine gittim yanına tutamadım ellerinden
Sonra farkettim etrafım uçurumdu ben düştüm
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!