en derin kaderin ortasında
hüzünlü suskun
sözyaslarını düşünüyorum
ve kara buluta uçmakta olan
beyaz kelebeği
ve toprak ananin
sevecen toprak ananin
bağrına bastığı
sardığı
üstünü örttüğü şefkatli iki eli
ve selâ sesleri
kuran sesleri duyuyorum
sesleri çınlıyor
ağustosböceklerinin
masum bir yavrunun çığlığında
adamlıktan çıkmış bir dünyada
alnının çizgisine ekilmiş
hiçliğe ve birbaşınalığa açtığını
görüyorum bir yavrunun
ve bir anne
ağıtlı bir anne görüyorum
kalbini gömüyor
toprağın derinliklerine
ağaçlar yeşersin
kuşlar susmasin diye
.
BerrinCivginGümüş/24/08/19/akcy/.
Kayıt Tarihi : 11.9.2019 15:36:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!