Emine Annemiz Şiiri - Osman Bulut

Yaş daha altmıştı alelacele
O son yolculuğa çıktı annemiz.
Mümkün müdür karşı koymak ecele?
Çaresiz boynunu büktü annemiz.

Gidişin erkendi hem de çok erken
Ağladık el alem bayram ederken
Bu yıl da bayrama eriştik derken
Acın bağrımızı yaktı annemiz.

Korona yüzünden söndü çok ocak
Defnini uzaktan izledik ancak.
Biz yok isek melekler sana kucak,
Açarak gözyaşı döktü annemiz.

Nasip değil imiş öpüp koklamak,
Birkaç saat başucunda beklemek.
Kolay değil bu acıyı saklamak,
Bu nasıl ayrılık vakti annemiz.

Dediler ki; kurallara aykırı
Kuramadık bir taziye çadırı.
Çoktu elbet bizde hakkı, hatırı
Kaç yıl kahrımızı çekti annemiz.

İki bin yirminin bitmeden yazı,
Sardı yuvamızı kışın ayazı.
Altı kişi ancak kıldı namazı,
Babamız da safta yoktu annemiz.

Gittin, annen düşte çık gel der demez
Anne bekletilmez, var cennette gez.
Yaşarken mutluluk ekerdi, bu kez
Gönlümüze hüzün ekti annemiz.

Bu koca cihanda herkese yer var
Her nedense Garip Emine’ye dar.
Girdi annesinin koynuna tekrar
Belli ki dünyadan bıktı annemiz,

Değişmez Azrail verdiyse karar,
Ne itiraz, ne isyan işe yarar.
İbrahim’in, Bahar Tecirli arar
Feryadı Geben'i yıktı annemiz.

Bir zamanlar ortak etti canına
Ömrümüzün şahitti her anına
Ölümüyle ismimizin yanına
Bir öksüz sıfatı taktı annemiz

İbrahim’e bir eş bulmadan gittin,
Şu dünyada murat almadan gittin.
Arifeydi bayram olmadan gittin,
Gel diyen Cenab-ı Hak'tı annemiz.

Baba hastanede, ana mezarda,
Torun torba her biri bir kenarda.
Ağlar sızlar çoluk çocuk dışarda,
Gözlerden kanlı yaş aktı annemiz.

Bırakmadı yakasını hastalık,
Sıra son arzuya gelmişti artık.
Eminim kabrinden doğrulup sık sık
Şu Geben ovaya baktı annemiz.

Yolcu edemedik affetsin bizi,
Bu sebepten açık gitmiştir gözü.
Ahirette güler inşallah yüzü,
Dünyada çok çile çekti annemiz.

İnşallah erişir ruhu cennete,
Komşu olur Hazreti Muhammed’e (SAV) .
Ömür boyu sarıldı ibadete,
Şeytanın canını sıktı annemiz.