Emine Şiiri - Ali Rıza Kars

Sen bir tarihin iğfalinden doğdun Emine
Emin’in iğnesi teyelledi kader çizgini
yansır suyun akışında kırık bir ayna gibi
doğduğun coğrafyayı kanatmaktı ilk işi

Zamanın avlusuna bırakılan
soyad eksiklisiydin Emine
kimlik etiketsizi

Ağladın, ağlamayı çoğalttı yanın
güldün, küldökenler bürüdü sesini
kalbin, pembemsi bir bulutun önünde
saçların, Emin’in arkasında yürüdü

Sen bir dilin zinasında büyüdün Emine
utanır anlatmaya sözcükler, sana giydirilen sözleri
saklar yaşamın aynasından, provasız biçilen elbiseni

Eğildin, başına kahır gülü takıldı
doğruldun, alnına töre çakıldı
susma öyle Emine, susma öyle
kıvranan belin üstünde, taç yaprak gibi omzun
çağın uzun ve karanlık mahzeninden
o şarap testisini kimin için taşıdı

Sen hangi acını işliyorsun Emine
hangi sevmeni
söyle artık
söyle bir tokat gibi zamanın yüzüne
kendini hangi iğneden geçirdiğini

Sen kendini kaç yıl büyüttün Emine
sahi sen... hangi kahrı, kaç yıl...
sordun mu hiç annene
bir şeyler karışır mı annelerin gözyaşından
kader gibi, gen gibi, Emine’lerin geleceğine

Yürüdün, önünde gölgeler süründü
durdun, varlığının uçurumu büyüdü
sana uygun görülen Emine
sana uygun görülen: Önde Emin silueti

Sen tarihi yeniden doğurabilir misin Emine
biçebilir misin zamanın gömleğini yeniden
yapabilir misin sahi, Emin’in ipliğini çekmeden