Uykusuz bir gecemde yazdım bu satırları...
Önümde bir bardak çay, yanında bir kağıt, bir kalem
Ve yanğımdan süzülüp damlayan gözyaşları
Ama aldırmıyorum ki ben bu gözyaşlarına...
Aldırmıyorum hiç birşeye sen gittikten sonra
Öyleki, boşvermişim hayatı ve herkezi
Karanlık zindanlarda açtım gözlerimi hayata.
Yanımda ne bir sevenim ne eşim ne de dostum...
Yıllardır kurumayan kanlı yaşım aksa da,
Terketmem bu zindanı, ben buralı oldum.
İstemem dinmesin yarin cefası gönlümde.
Ve bir ilkbahar sabahında yazdım bu satırları.
Bir ceylan ağlıyordu bir köşede yavrusunu kaybetmiş.
Her bir dalda bir gül ve her gül yaprağında bin acı
Ve senin çiğ zannettiğin damlalar,
Onlar ceylanın gözyaşları...
Sevdiğim yine sensizim bugün.
Etrafımda dostlarım arkadaşlarım pervane.
Ama ne çare...
Bilmem kimin kalbinde gonca gülün.
Yalnızım ben, yalnızım her demde.
Ve uzanırken şu sonsuz kaldırımlar önümde,
Ölüm bir vuslat olmaktan çıkmışken benim için,
Seni düşünüyorum iki damla kan var gözümde.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!