Türk Dili emekçisi, insanlık bilgesiydi,
Aydınlanma yolunun yankılanan sesiydi.
Göğüne sığmayandı, yağmur veren buluttu,
Sözcüğün efendisi, anlamın nefesiydi.
Çorak toprakta bitti, ama bol ürün verdi,
Gölgesi serinletir, herkes onu severdi.
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta