Emin Önü Kadıköy....

Göklerden bir emir geldi
Yerin altı üstü
Damarlara yürüdü fıliz
Baharlar büyüdü
Sulara indi söğüt kelebekleri
Leylekler geçti üzerimden

Gözlerimde asılı duran
Yollar döküldü ayaklarıma
Yarını aydınlatacaktı umut
Kendince sınırları kaldırdı
Vapur son kez sallandı
Son kez yükseldi veda sirenleri

Pervaneler dalgalara çarparak geçiyor
Martılar balıkları öpüyor
Şehveti dudaklarında öldürenlerin mutlulukları
İçi şişkin cüzdanların içinde gizli diyordu
Baştan aşağı şuh parfüm kokan
Gösterişli bir kadın

Çiçekçi kızın
Gül kokan ellerinden tuttum
Kilitlendim
Konuşacak cümle bulamadım
Tebessüm ruhumun kar tanesi
Mutluluk öpülesi kadar heyecanlıydı

Sokaklarda volta atıyordum
Kuru avare insan kalabalığında
Endişelere belendi beklentilerim
Büyümeyen çocukluğumun masumiyeti
Merdivenlere yasladı

Nabzımı yokladım
İnsanların yerleri değişse de
Kiliseler kaffeler
Her şey yerli yerindeydi

Gölgem büyüdükçe küçülüyordu ayaklarım
Zaman uzuyor
Vakit daralıyordu
Vapur son kez sallandı
Üzerinde bir dolu insan yığını
Son kez yükseldi veda sirenleri
Kadıköy iskelesi bomboş kaldı...

Sibel Kılıç.....