Emin Balandi Şiirleri - Şair Emin Balandi

Sen bir yaprak ol narin bir son bahar rüzgarıyla savrulan
O son gelmeden, sonun gelmeden elime düş narince savrularak
Elime düş ve bana bak, o tırtıklı kenarlarının ortasında ki ürkek yüzünle
İçinden daha önce su geçmiş damarların ile, uzak nehirleri hatırlat bana

Ama gideceksen, ki bilirim gidersin, tüm divane yapraklar gibi

Oysa bir kaç kişilik koltuktan oluşan minibüstü Dünya
Gelen gidenin yerini dolduruyordu
Güneş batarken, akşamın kızılca kıyametine bırakıyordu ışık mesaisini karanlığa
Yarım kalan cigarasını yakıyordu köprü altında yatan Osman
Kaldırımdaki teyzem torunlarını düşünüyordu, aşık meşkini, kara bıyıklı dağ gibi işçi baba süleyman cebinde ki gazoz parasıyla, oğluna almak istediği oyuncak arabayı düşünüyordu.
Kimse çıtını çıkarmıyordu, sanki sessiz bir savaş kopmuşta kimisinin ruhu ölmüş, kimisinin ki gazi olmuş gibiydi

Bu gece yağmur dedem için yağıyor
Rahmet anılarını taşıyor her damlası
Rahmetten yağıyor damlası her anıların
Güneşli bir sabahta almaya kıyamamış Hak
"Hakkaniyetli bir gidiş olsun." demiş meleklerine
Mikail sevinç göz yaşıyla ağlıyor bugün

Gözümden sadece yaş akıyor ama ağzımı açamıyorum.
Söylesene, neden gönlüm?
Altı üstü haykıracaksın, hak etmediklerini, yaşadığın aptalca anıları
Altı üstü haykıracaksın be gönül, her şeye ve herkese "BEN SİZİN GİBİ DEĞİLİM" diye
Yapamazsın be gönlüm, yapamazsın.
Güçsüz olamazsın! Kim tutacak elinden?

Bitap düşmüş bir ruh gibi soğuk kaldırımlara kendini bırakmakta kalbim.
Eski püskü bir ev gibi çürümekte olan ruhum.
Kötü niyetli olmadığı için hapse atılan masum düşüncelerim.
Mühürlenmiş kalplere çürümüş zihinlere bağırarak kendini anlatmaya çalışan öfkem.
Bütün bunların arasında meğer elinde kırmızı arabası üstü başı yırtık bir çocukmuşum, bir yolcuymuşum ben.