Gözlerin bir deniz, ben sahilde bir kum tanesi.
Aşkınla yanar, tutuşur, kalbimdeki her hevesi
Sensiz geçen her an, bir ömür gibi gelir bana.
Ruhumun derininde yanıyor bir ateş, sönmüyor
Beni içimden yakararak yavaşça kül ediyor
Bu ateşin yakıtı sevgi, ne olursa olsun bitmemeli
Aşkımın bu kaynağı öylece yitip gitmemeli
Sönerse bu ateş eğer, ne ben kalırım ne sen
Sevgimi kül edersin öylece dönüp gidersen
Sen ay kadar parlak ve güzelsin,
Ben ise uzay kadar karanlığım,
İsterse on bin hekim gelsin,
Beni öldürüyor kendi varlığım,
Sen yıldızlardan bile güzelsin,
Gözlerine bakınca cennette bulundum
Ben senin her zerrene ayrı vuruldum
Kalbimi sana olan aşkımla doldurdum
Bu kalp senin, Bu aşk senin
Bize engel değil bu mesafe
Sadece baktığın değil Gördüğün biri olmak istiyorum
Sadece duyduğun değil Dinlediğin olmak istiyorum
Sadece sevdiğini söylediğin değil Sevdiğin olmak istiyorum
Dağların nefesi var sanki içimde
Bu duygu ne hatırlayamıyorum
Bu sıralar bir kıpırtı var kalbimde
Bu his ne bilemiyorum
Rüyalarım gerçek oldu sandım
Son durakta bekliyorum seni
Gelmeyeceğini bile bile
Gözlerim yollarda arıyor seni
Görmeyeceğimi bile bile
Ne zaman ki bir toplumun hevesini
Ölçülemez bir nefes aldığında
O zaman kesecek onlar seslerini
Kesilecek bir nefes kalmadığında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!