Çocukluk düşlerimsin
beynimin zulasında,
bıkmadan taşıdığım bir ömür...
Geceden kalma bütün düşlerimi
bağışlıyorum,gelecek yıllara,
Her yol sana çıkar artık…
her söz seni anlatır,
çünkü…
Her bakışta seni görür gibiyim…
her yer,
her yol üstü durakları,
Bazen çılgın bir nehir gibi,
çığlıklarına asılıyor ve
kendi hayat ırmağına akıp
gidiyorsun...
Karanlığı mesken tutan
bir gölge gibi peşine takılıp,
Bu kent hiç kendi olmadı...
Bu yüzden şehrin bütün meydanları,
Mezar'daki ölüler kadar sakin ve suskun...
Yenilgilere hiç doymadı bu şehir,
Avuçlarımdaki adına,
kısaca direniş dedim ve ekledim,
en eski not defterimin en son
sayfasına...
Direniş zaferle taçlanınca,
Ardı-ardına
yaşanan ne varsa,
sığdırmaya çalış imgelerine,
yazamıyorsan şayet,
susarak anlat istersen…
Geceyi yalnızlığımın içine
çekiyorum,yine
bir esrarkeş gibi,
ruhumun en derinine....
Bazen cizre de,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!