Emily Şiiri - Osman Bahadir Odabas

Uyan emily
Ruh eşin geldi
Aç gözlerini emily
Dilinden anlayan geldi

Güzel emily
Kalbi saf temiz
Yüreği yılgın ,kelimelerin prensesi
Ruhunun sesini duyan geldi

Odanın ışığını söndürmeye el varmaz emily
En üst katta çatıda biliyorum gözledin beni
Adımlarımı seslenişimi ben hissetim her an seni
İçime çektim her nefeste ellerim hala titrer emily

Kalbimde kelebekler ilhamını mı üfledin emily
Kelimeler kovalıyor ardı sıra bir birini
Güzel emily uyan
Seslendir bana en tatlı dizeleri
Sesini duyan geldi

Kaderimiz budur belki emily
Bahşolan yeteneğimizin laneti gibi
Anlamaz kimse ne söylediğimizi
Ta ki kanatlanınca ruhumuz semaya
Terk edince bedenimizi
O zaman duyuyorlar sesimiz

Yalnız emily
Milyonların arasında bir peri 🧚‍♀️
Beğenmediler mi seninde dizelerini
Ölçüsü uyakı yok diye mi
Boşver emily
Ben hissediyorum tüm benliğini
Canlanıyorsun göz ucumda
Gaz lambası ışığında
Giymişssin beyaz geceliğini
Kanatların altında peri gibi
Tasvir ediyorsun kağıda iç güzelliğini
Kelebek gibi
Tek gün yaşar gibi
Anlatıyorsun kalbinden geçenleri
Kalemin afroditin oku gibi
Mıhlıyor okumasını bileni

Güzel emily
Tanıştığımıza çok memnun oldum
İlhamına bir nebzede olsa dokundum
Fazla beklemezsin beni
Zaman dediğin nedir ki
Kelebeğin ömrü gibi
Gelirim elbet
Masa başında bekle beni
Aruzsuz ama lirik
Dizelerle süsledim seni
Ömer hayyam gibi
Üzüm suyu içmeden sarhoş ettin beni
Ne güzel saki
Biricik emily
Gözle beni
Zaman dediğin kuş misali
Çıksın kanatlarım
Bende gelirim emily…