Emilia'ya Tutulmuş Notlar

Saat Onbir Çeyrek:

Aklıma yine sen geldin
Sana bir demet kırmızı karanfil vermek geldi.
Ama şu anda uyumuşsun,
Gözlerin güneşlere kapalı.
Ellerim kırıldı, ağlayamadım.
Sonra aklıma ölüm geldi.
Seni düşündüm;
İyileşmişsin,
Yine gülmüş gözlerinin içi.
Yine bütün sokaklarıyla bir şehir emrine verilmiş.
Aklıma seninle tüm yasakları yıkmışlığımız geldi.
Islanmıştım, sırılsıklamdım, sana hasrettim.
Sonra aklıma ölüm geldi.

Saat Onbir Otuzbeş:

Bütün heryer sessiz bir yok oluşa hazırlanıyor.
Evlerde bir bir perdeler çekiliyor,
Kapılar kapanıyor.
Bütün bir ömür yokluğuna hazırlanıyor.
Sonra titrek bir alev kesiyor içimi
Bir bir sayfalar boyu düşüyorum.
Islığım bana tümden yabancı bir şarkıya başlıyor,
Seni düşünüyorum.

Saat Oniki Kırk:

Alışılmış bir öğleden sonraya
Alışılmamış sonlar hazırlanıyor.
Gözbebeklerimden kesilmiş bir parmak gibi gözyaşı geliyor.
Ben ölümlere alışığım oysa
Yaşama çokça yabancı.
Yokluğun bir sigara uzaklıkta,
Seslensem cevap vermeyeceksin.
Seni düşünsem,
Düşündüğümü bileceksin.
Bir aşak bu öyle olmalı.
Aç gözlerini,
Söz verdin bensiz ölmeyecektin.